പൊടിക്കാറ്റില് പൊടിഞ്ഞ്,
കനല്ച്ചൂടില് കരിഞ്ഞ്,
മൂടല്മഞ്ഞിലുറഞ്ഞലിഞ്ഞ്
ഇല്ലാതാകുമെന്നുകരുതിയതാണ്.
തിരമാലകളിലുലഞ്ഞുയര്ന്ന്,
പത്തേമാരിയില് തലതിരിഞ്ഞ്,
കരകാണണമെന്നുളളിലുറച്ച്
അതിരുകളില്ലാത്ത കാറ്റിനൊപ്പ-
മലഞ്ഞലഞ്ഞിപ്പുറമെത്തിയിട്ട്,
ഇന്നിത്രനാളും ഇടയില്ലാതെ,
പണിചെയ്തു തളര്ന്നിട്ടിനി, നാട്ടിലൊരു
ചെറുകൂര പണിഞ്ഞിട്ടതിലൊന്നു-
നീണ്ടുനിവര്ന്നുകിടക്കണം ശിഷ്ടനാള്.
അരവയര് നിറയാതിരുന്നയെന്-
നാളുകളിനി വരാതിരിക്കണം
കുട്ടികള്ക്കെന്നേ നിനച്ചുള്ളൂ,അന്നീയുരു-
വിലൊന്നിലേറിയിട്ടിക്കരെയിറങ്ങുമ്പോള്.
ഇപ്പോളില്ലായ്മയില്ല,ല്ലലില്ല,ഴലില്ല,
നന്നായിട്ടുണ്ടു ജീവിതമുറ്റവര്ക്കെല്ലാം,
ഇനി,മദ്ധ്യാഹ്നം കഴിഞ്ഞീവേളയി-
ലുത്സാഹിച്ചുണ്ടാക്കണമൊരുകൂരയെന്
ബീവിക്കും കുട്ട്യോള്ക്കുമുറങ്ങുവാന്.
ഒരുവേളയെന് വിയര്പ്പുവീണു കുതിര്ന്നയീ-
മണ്ണില്ത്തന്നെയാകാം അവസാന ഉറക്ക-
മെങ്കിലുമിനിയുമുണ്ടൊരു സ്വപ്നം ബാക്കിയെന്
ചെറുകൂരയിലൊരുനാളുറങ്ങണം.
Friday, 5 March 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)